Гал дөлийг дээдлэх нь /Өвгөд буурлын сургаал/

Дүрэлзан бадрах галын
Дөл оч бүхнийг хүндэл
Улалзах улаан очийг нь ч
Урд нь сөгдөн хүндлэх учиртай

Хуруун чинээ жижигхэн байлаа ч
Хумсын чинээ өчүүхэн байлаа ч
Хумхийн тоос мэт оч байлаа ч
Харанхуйг гэгээрүүлдэг билээ

Улаач болоод удаагүй үе /Дурсамж/

Уг удмаа залж явах учиртай
Улаач болохоо мэдээд
Эзэн богд хааныхаа ивээлээр
Эцэг өвгөдийхөө хайрыг хүртэн
Эд хэрэглэл сэлтээ бэлдээд
Элдвийг эргэцүүлэх явдал минь үргэлжилсэн юм.

Улаач болоход хөтөлсөн жим /Дурсамж/

Олон олон үрсийн улаач болсон түүхийг эргэн нэг харахад өвчин зовлонд ороогдож, үхэл амьдралын заагт дэнжигнэж, хий биетийг харан хавийн олонд солиотой галзуугаар адлагдаж хэлж өгүүлэхэд ч бэрх зовлонг туулсан байх нь нийтлэг.

"Бөө олширч", удам бүрд улаач байх учиртай байхыг сонсоод өөрийн хамаатан ах дүүс дундаас улаач болох хүн байна уу? Хэмээн чихээ дэлдийлгэн нүдээ бүлтийлгэн ажаад, ажиг сэжгийг олж дийлэлгүй улаачдаа буух онгод шүтээнүүд хаана байна? хэмээн эрэлхийлээд бодол болон ажиж явсан өдөр хоногуудын нэгэн шөнийн нойронд урьд өмнө нь хаана ч харж байгаагүй энгийн хэрнээ өвөрмөц загвартай дээл өмссөн настай буурал ээж ирээд олон сургаал хэлээд энгэртээ тэврээд би ч эрхлээд, тэврүүлж байтал нүдэнд олон гайхамшигтай зүйлсийг кино үзэж буй мэт үзэж гайхаш баран баясаад сэрэвэй.