Их Монгол гүрний хөгжил, бадралын өмнөх ороо бусгаа цагийн нүүдэлчин Монголчууд өөр хоорондоо тэмцэлдэж дайтахын шалтгааныг ажихад өнгөн дүрдээ газар нутаг, эрх мэдлийн төлөөх тэмцэл мэт боловч суурин соёл иргэншил, газар тариалан эрхэлж, эрх ямба, биеийн амар хялбарыг "ХӨГЖИЛ" хэмээн сэтгэх нэгэн хэсэг, түүнтэй эсрэгцэн газар ахуйн тусгаар тогтнолоо авч үлдэхээр тэмцэж байсан ноёдын тэмцэл илүүтэй тодхон ажих болов.
Хот балгадыг байгуулж, суурин сууж, малын бэлчээрээ тариалангийн талбай болгохүйгээр дэлхийн олон үндэстнийг засаглаж, тухайн цаг үедээ хөгжлийн оргилд хүрч болдгийг өвөг дээдэс бидэнд өөрсдийн туулсан замналаар харуулж чаджээ.
Харин одоо бид:
Амьсгалах ариун агаараа угаараар солихыг ХӨГЖИЛ гэх болж.
Ариун тунгалыг рашаанаараа бохироо урсгахыг ХӨГЖИЛ гэх болж.
Хөрсийг эргүүлж эрдэнэсийг нь ухаад орхихыг ХӨГЖИЛ гэх болж.
Хөдөө уудам нутгаа орхиж хот бараадахыг ХӨГЖИЛ гэх болж.
Хөдсөн дулаан дээлээ гээгээд хүйтний өвчинд бариулахыг ХӨГЖИЛ гэх болж.
Хүлэг хурдан морь, хамаг мал сүргээ МАХ гэж сэтгэх болсноо ХӨГЖИЛ гэх болж.
Хөвч их тайгаа ТҮЛЭЭ гэж харах болсныг ХӨГЖИЛ гэх болж.
* * *
Монгол Товчион Түүхийн тайлал 1-р боть
227-р нүүр, Татартай өслөх болсон учиг
234-р нүүр, ЧиАрАхАй Линху Алтан улсад нэгдэх хүсэл тээсэн тухай
хэсгээс өвгөдийн ахуйгаа хадгалахаар тэмцсэн учиг, мөрийг тодолбол илүү сэтгэлд тань буух биз ээ.
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.